PDF
Czy widziałaś kiedyś motyla wyłaniającego się z poczwarki? Kusi, żeby pomóc mu wydostać się, ale wysiłek związany z wychodzeniem wzmacnia skrzydła motyla. Rodzice chcą pomóc dzieciom i dbać o ich bezpieczeństwo, ale zbyt dużo pomocy może uniemożliwić dziecku rozwinięcie skrzydeł i pofrunięcie.
Weź pod uwagę wiek dziecka i etap rozwoju.
Małe dzieci wymagają bliskiego nadzoru, ale większość przedszkolaków może pokierować swoim działaniem przez krótki okres czasu, pod warunkiem, że są w bezpiecznym otoczeniu. Nie oczekujesz od dwulatka, żeby sam się ubrał, ale wiele czterolatków może to zrobić z małą pomocą. Spróbuj obserwować inne dzieci w wieku twojego dziecka albo przeczytaj z wiarogodnego źródła, czego można oczekiwać od dziecka w danym wieku.
Pamiętaj o różnicy pomiędzy niebezpieczeństwem a drobnym ryzykiem.
Pomyśl, co twoje dziecko chce robić. Oczywista jest różnica pomiędzy pozwoleniem jej na zabawę w basenie, w którym mogłaby się utopić a pozwoleniem jej na zabawę w kałuży, gdzie może się pobrudzić i zamoczyć. Młodsze dzieci potrzebują bliskiego nadzoru, kiedy jest jakieś niebezpieczeństwo, ale potrzebują również móc robić bałagan i bawić się swobodnie.
Daj mu szansę uczenia się współdziałania z innymi.
Może będziesz musiała poćwiczyć z dwulatkiem, jak odpowiadać na pytanie dorosłego, albo jak znaleźć zabawkę dla kolegi do wspólnej zabawy. Pozwól czterolatkowi mówić za siebie i znajdować swoje sposoby zabawy z kolegami. Rodzic lub nauczyciel może wkroczyć, kiedy pomoc jest potrzebna.
Pozwól jej samej uczyć się, jak bawić się nową zabawką lub przygotować projekt plastyczny.
Dziecko może nie bawić się zabawką czy grą w taki sposób, jaki był zamierzony przez wytwórcę. Tak długo, jak nie powoduje to żadnego zniszczenia, pozwól jej bawić się po swojemu. Ona może malować drzewa na różowo i słońce na niebiesko, ale pozwól by praca plastyczna była jej pomysłem.
Rozważ pozwolenie dziecku, żeby coś mu się nie udało i spróbował kolejny raz.
Tak samo jak wtedy, gdy twoje dziecko – ucząc się chodzić – musiało wiele razy upaść, tak teraz może potrzebować wielu prób ubierania się, składania kawałków puzla, lub pomagania ci w nakrywaniu do stołu. Może on szukać zabawki czy książki, którą zapomniał odłożyć na miejsce. Bądź wyczulona na to kiedy on potrzebuje zrobić coś po swojemu a kiedy naprawdę potrzebuje pomocy.
Zachowaj spokój przy drobnych nieszczęściach, fizycznych lub emocjonalnych.
Powiedz dziecku, że troszczysz się o nie, ale też, że małe zranienia są częścią życia. Zadbaj o zadrapanie lub pocałuj guz i zachęć ją do powrotu do zabawy. Pomóż jej poradzić sobie, jeśli koleżanki chcą bawić się z innym dzieckiem albo wyśmiewają się z niej, ale próbuj nie przesadzać.
PDF